Amsterdam Creative Industries Network zet elke paar weken hun netwerkleden in de spotlight. Superleuk dat ik hiervoor op stap mag om deze mensen in de omgeving waarin zij werken op de plaat te zetten.
Bij elk portret probeer ik altijd te kijken naar hoe de persoonlijkheid het beste uit de verf komt. Uiteraard gaat dat bij de een makkelijker dan bij de ander. Dat is altijd weer de (mooie) uitdaging van het vak, samen met de geportretteerde experimenteren en zoeken naar de houding, achtergrond en persoonlijkheid.
Op twee momenten ben ik Amsterdam afgereisd om deze mensen vast te leggen. Met Riemer – man met de bril – had ik op Sloterdijk afgesproken. In juni zou hij een lezing geven over o.a. architectuur en leegstand in de Week van het Lege Gebouw. Sloterdijk is dé place to be voor het project de Week van het Lege Gebouw, dus dat moest de backdrop worden voor zijn portret. Genoeg leegstand en eveneens genoeg hoge gebouwen die aansloten bij het onderwerp. Het was die dag enorm zonnig. Zon is fijn, denk je, maar te hard licht is een van de moeilijkste elementen om mee te werken. Gelukkig was de lucht ook gezegend met echte oer-Hollandse wolken. Daar maak ik dan dankbaar gebruik van. Het is dan even wachten op de wolken die voorbij de zon schuiven, voordat je een foto maakt.
Jann, de man achter Info.nl, heeft een internetbedrijf aan de Antonie Breestraat vlakbij de Nieuwmarkt. Als ik een locatie niet goed ken, scout ik altijd op Google Maps en zoek ik naar afbeeldingen voor een feel van de omgeving: zijn er elementen waar ik gebruik van kan maken? Via streetview zag ik dat het pand een houten deur had met daarboven nog een oude gevelsteen – lekker stads en Amsterdams. En daarnaast hangt een vrij modern bord met Info.nl. Tja, hoe vang je een internetbedrijf in een foto? Het internetaspect liet ik in eerste instantie los en besloot aan de slag te gaan met het logo en de gevelsteen.
Uiteindelijk is dit pand ook de plek waar een CEO zijn uurjes van de dag slijt, en daarom belangrijk. Het idee van het bedrijf Info.nl, het vergaren van en hebben van informatie en data, in het hart van de stad en de toegankelijkheid van internet vond ik toepasselijk. Daarnaast was het moderne van het logo – nieuw – tegenover het oude van de stad en de gevelsteen, mijns inziens een mooi contrast en sprekend voor deze tijdsgeest. Althans, dat was mijn redenatie voor zijn portret. Je ziet er wordt overal over nagedacht :)
Daarna ben ik als een gek naar het Slotervaart-gebied geraced – met het OV – om Iris op de plaat te zetten. Zij organiseerde ‘toevallig’ die dag het evenement Handshake: een gratis netwerkevent voor WO-ers en HBO-ers die afstuderen of net afgestudeerd zijn en nog geen baan hebben of spelen met het idee om voor zichzelf te beginnen. Hier kunnen zij o.a. inspiratie op doen van startups. Dat was een perfect moment om tussendoor een portret van haar te schieten. Dit jaar werd het evenement gehouden in B.Amsterdam een opkomend coworkspace, waarvan enkele etages nog totaal in verval zijn. Lekker urban dus, daar houd ik wel van.
Alle portretten heb ik met daglicht geschoten met behulp van een reflectiescherm om de donkere kanten op te kunnen lichten en de oogopslag helderder te maken. Veelal werk ik alleen – hoewel ik soms nodig een assistent kan gebruiken voor het heen en weer schuiven van ofwel lampen of reflectieschermen – en dat zorgt af en toe voor goochelen met armen en apparatuur en veel balanswerk.
Ik gebruik dan ook een reflectiescherm met een handvat, een trigrip, van Lastolite, zodat ik in een hand mijn reflectiescherm kan vasthouden en met de andere hand de foto kan schieten. Niet altijd even makkelijk kan ik je vertellen, en heb daar ook even over gedaan om hier behendiger in te worden. Soms gebruik ik een lampstatief met hierop een speciale bracket voor de trigrip bevestigd, zodat ik mijn handen vrij heb. Dat is vooral fijn als je een zware lens hebt of vrij wilt kunnen bewegen.
In beide gevallen geldt dat het goed werkt als er niet teveel wind staat. Bij een stevige wind is het niet te doen met een reflectiescherm, het ding wappert alle kanten op, behalve in de juiste richting en kost dan veel kracht om zowel je camerahand als de reflectiehand stil te houden. Idem voor de reflectiescherm op een statief. Dus bij teveel wind, moet je echt zonder doen. Niet onoverkomelijk, want het maakt een foto niet. Ik vind het zelf wel fijn om te gebruiken, omdat het soms net even iets meer schwung geeft aan een expressie en oogopslag. Maar uiteindelijk is het juist die oogopslag die de foto maakt.
Tip: Als je met een reflectiescherm werkt en je hebt een model met bril – vooral degene die niet zijn ontspiegeld – let dan goed op welke kleur je gebruikt of de positie van het model.
Gebruik je de zilveren kant en de geportretteerde kijkt je recht aan, dan krijg je een groene zweem in de reflectie van de brilglazen. Wat je bijvoorbeeld kunt doen, is ervoor zorgen dat het gezicht van het model ietwat van het scherm is afgewend – je draait het model bij of je verplaatst natuurlijk jouw eigen positie. Óf je kunt de witte kant van het scherm gebruiken, dat geeft net iets zachter licht en een minder aanwezige reflectie in de glazen…Is mijn ervaring althans.
Alle portretten zijn gemaakt met een Canon 35mm 1.4, f 2.8/2.0, iso afhankelijk van hoeveelheid licht en schaduw.